Het is eindelijk weer zover: de eerste Trefpunt lezing staat gepland op dinsdag 22 september.

Frank van de Berge komt dan vertellen over La Ruta Maya: een trektocht langs de stille getuigen van een verdwenen beschaving in Yucatan, Belize, Honduras en Guatemala. De Trefpunt lezing is in de Luifel om 13.30 uur. Opgeven van tevoren is verplicht. Wij kunnen – in verband met de Corona maatregelen – helaas geen bezoekers toelaten die zich niet van tevoren hebben opgegeven. Opgeven kan hier, of belt u met 023 – 548 38 28 op werkdagen tussen 9.00 en 13.00 uur.

Als stille getuigen van een verdwenen beschaving liggen enorme piramides, balspelplaatsen en gebeeldhouwde stèles verscholen in het tropische oerwoud van Yucatan, Belize, Honduras en Guatemala. Palenque, Chichèn Itza, Tikal en Copàn zijn hoogtepunten van de Maya-cultuur. Het steeds meer ontcijferde schrift geeft elke dag nieuwe informatie voor de archeoloog.
Ook wordt tijdens deze diapresentatie de hedendaagse Midden-Amerikaanse indianencultuur belicht, onvoorstelbaar kleurrijk en doorspekt van Spaanse invloeden. De kleding van de vrouwen op de markten is letterlijk oogverblindend. Dit alles treffen we aan in een exotische setting; jungle, droomstranden en zeer interessante dorpen.

LEUK VERHAAL over Thuis werken in de Gouden Eeuw:
Gesina ter Borch (1631-1690)

Er was in de Gouden Eeuw geen lockdown nodig om vrouwelijke kunstenaars thuis te laten werken. Meisjes met artistieke aanleg waren er toen zeker, maar zij werden niet geacht er hun beroep van te maken. Borduren en schoonschrijven pasten meer bij het vrouwelijke ideaalbeeld. De enkeling die wel een opleiding tot schilder volgde, zoals Judith Leyster, legde haar penseel neer als zij trouwde en kinderen kreeg. Althans formeel, want achter de schermen bleef zij nog wel actief.
Gesina ter Borch was zo’n meisje met talent. Zij was de dochter van Gerard ter Borch (de Oude), een Zwolse kunstenaar die zelf zijn kinderen tot schilder opleidde. Dat wil zeggen zijn zonen, want zijn dochter kwam niet in aanmerking voor een vakopleiding. Zij pikte haar graantje mee door samen met haar broers te tekenen naar de voorbeelden die in het atelier voorhanden waren. Van haar oudste broer, Gerard ter Borch de Jonge, zal ze ook veel geleerd hebben. Hij was een succesvolle schilder van genretaferelen en gebruikte haar meermalen als model voor de jonge vrouwen in zijn schilderijen.
De verdienste van Gesina ligt in haar getekende oeuvre, dat zij bijeen heeft gebracht in drie albums die bewaard zijn gebleven. Zij vulde ze met gedichten en liederen waar zij illustraties bij maakte. De meeste gaan over alledaagse onderwerpen. Gesina had gevoel voor humor. Het centrale thema van haar tweede album, het Liedboek, was de liefde. De plaatjes tonen verliefde stelletjes maar ook afgewezen minnaars en echtparen die slaags raken (zie afbeelding hiernaast).
Gesina’s ambitie reikte verder dan het illustreren van teksten. Zij maakte zelfstandige tekeningen op groter formaat, die
bestemd waren voor haar Kunstboek. Later plakte zij in dit album ook tekeningen vervaardigd door familieleden.
Zo zorgde zij ervoor dat de artistieke productie van de familie Ter Borch voor het nageslacht werd bewaard.
Gesina woonde haar leven lang in het ouderlijke huis in Zwolle.
Zij bleef ongetrouwd en nam de zorg voor alleenstaande familieleden op zich. Haar nagelaten tekeningen geven een kijkje in het leven van een artistiek begaafde vrouw, die zich richtte op de huiselijke kring.

———————————————————————-